AĞLAMAYIN ARKAMDAN

 

“Her nefis ölümü tadacaktır”


        


                     
                                                         TIKLAYINIZ...


Ölüm ertesinde müjdeler vardır,
Farkına varanlar pek bahtiyardır.

              Micingirt







Seviyorum

Yolculuğum muamma
Yolumu seviyorum
Yaşamak güzel amma
Ölümü seviyorum

Ölüm rahmet kapısı
Ebediyet tapusu
Zalimlerin mahpusu
Ölümü seviyorum

Ölüm canan ölüm yâr
Aşk saadet onda var
Gelir çığlığım duyar
Ölümü seviyorum

Ömer Ekinci Micingirt

______________________________

Tefekkür-i Mevt

Sülüs terhis gelir hep aynı yerde
Makam rütbe mansıp denk olur “er”de
Cürümler dökülür açılır perde
“Tefekkür-i mevt” âh bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Vefât eden zâta öldü diyoruz
Bize ne oluyor düşünmüyoruz
Ölüm lisân-ı hâl, nasihat vaaz
“Tefekkür-i mevt” âh bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Oyun yolcu gölge mezar ve beşik
Mezardan sonrası mahşere eşik
Mahşeri dert etmez diyemem eşek
“Tefekkür-i mevt” âh bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Hakkı hicveyleyip dolanıverdim
Yönsüz adamlardan bulanıverdim
Sabrın masatında bileniverdim
“Tefekkür-i mevt” âh bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Maksadın kulluksa ötesi hâşa
Gönlüne tefekkür gözlerin yaşa
Alıştır kardeşim gülmeyi boşa
“Tefekkür-i mevt” âh bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Ahlaka koşunuz…mevt özetidir
Kime“Şeb-i Arûs” çeyiz setidir
Ölüm her kişinin kıyametidir
“Tefekkür-i mevt” âh bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Söze müptelayım dilim biçare
Öğrendim sükûtu ama ne çare
Yazdım alçak sesle dosta ağyâra
“Tefekkür-i mevt” âh bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Ömer Ekinci Micingirt

_____________________

Bir Fatiha Uzunluğunda

Kapitalist dindarlar etrafım sarmış
İbretten emare yok
Musallaya bakan da yok

Akraba-i taallûkat gözlerimin önünde
Geçiyor teker teker
Mal varlıklarını tefsir ediyorlar
Helva niyetine pideleri yutarken

Üzüntü yüz ifadelerine uğramamış
Uğramış gibi yapma içgüdüsünde
Kapitalist dindarlar etrafım sarmış

Koronaya sesleniyorum
Varlığın şamarını yedirten koronaya
Kapitalist dindarlar etrafım sarmış

Oysa “Lezzetleri tahrip edip,
Acılaştıran ölümü çok zikrediniz!”
Buyurmamış mıydı şefkat abidesi

Beklentilerimi düşünüyorum
Titreyerek ümitle bir Fatiha uzunluğunda
Kapitalist dindarlar etrafım sarmış

Ömer Ekinci Micingirt

__________________________________________

Ağlayacaksın

Gerçek hislerinle terki derince
Şekli ifşa edip ağlayacaksın
Kalb-i dudaklara zannın sorunca
Farkı fark eyleyip ağlayacaksın

Klasik ya her şey rüya düş idi
Görmez gayyaları zihnim üşüdü
Mânasız ifade neyin çeşidi
Sözü itekleyip ağlayacaksın

Eşarbı süs etme mor saçlarına
Nankörlük engebe miraçlarına
Şiir yorumlarsın sertaçlarına
Keşke zikreyleyip ağlayacaksın...

Şey olmak her şey mi ve gelip gider
Gayesi ney olan ney çalıp gider
Hevası hep olan aldanıp gider
Zaafın yoklayıp ağlayacaksın

Nedir yolcu arzu emel niyetin
Ebedi ömrü mü vermek diyetin
Varlığın yokluğun hüsnüniyetin
Bir gün terk eyleyip ağlayacaksın

Ömer Ekinci Micingirt

_______________________________

Kuru Çiçekler

Selvi bakadurur süzer bulutlar
Gözyaşı dökmeyin bende zaten var
İbriği bırakıp geçin sağıma
Kuru çiçekler dikin toprağıma
.
Peşinden fatiha her dem gerekir
Ölüm duvarına erdem gerekir
Erdem fazilettir erdem din iman
Anlattım kavlince duyun müslüman
.
Dilim tutuk benim kalemim esir
Dilde muharebe kefende tesir
Elli beş yıl bu gün bir hiçmiş meğer
Bilmem belki nasip şarabı kevser

Ömer Ekinci Micingirt


_______________________________

Ümit

Bir katre gözyaşı bir dua yâda
Mai bulut gibi gözlerimi tut
Hangi nehir akmaz akan dünyada
İnilmez merdiven nerede mevcut

Yorgun günlerimi aldım elime
Tekrarı yok ömrün baktım hâlime
Cürümde muttasıl yazık dilime
Acı içindeyim gel beni uyut

Şiirler hüznümdür mevsim çok serin
Sonun telaşesi mevzu pek derin
Su gibi içtiğim yazı kaderin
Emriyle kuşatmış korku ve ümit

Ömer Ekinci Micingirt

Unutmayalım

Dostluk sulayalım yâr’in bağında
Sevgi büyütelim salıncağında
Husumet kin nedir edep yayalım
Toprağın altı var unutmayalım 

Dünya kardeşliği ötesi de var
Güzel ahlak ile kalpler parıldar
Neyse kardeşliğe sebep yayalım
Toprağın altı var unutmayalım 

Dosdoğru fıtratı dili ve hâli
Kardeşlik olmalı kulun hayâli
İrşad samimiyet ve hep yayalım
Toprağın altı var unutmayalım 

Ömer Ekinci Micingirt

Yokluk Vâkti

Sarhoş uyanığı yirmi dört saat
Dahası herkese açılmıyor ki
İmgeler okşuyor mısra nihâyet
Zehirli zamanlar içilmiyor ki

Zihnim savruluyor ne yazsam irsî
Ölümler taşıyor kör saltanattan
Kışlığa yatırdım ölümle hırsı
Hırs ölüm bende mi yoksa fıtrattan

Elliye yaklaştım tarihe kırktan
Sabır taşlarımı bitirmişim hem
Bıçak emiyorum susuz çıkrıktan
Mavzerden dert kardım hançerden merhem

Deli serkeşliğim dem diyecekler
Yeşil frengili duygu aşk yürek
Sorunca upuzun kim diyecekler
Kiminde bir kazma kimine kürek

Yetiş bir kazma vur dinle âh işit
Şiirlerim hüzzâm sarar mı şehir
Mısralara yaslan devrilmeden git
Yokluk vakti ateş kusar bu şehir

Benzim gökkuşağı gözlerimde sis
Kitap yazdım "siz hiç ay ışığında..."
“Gören Göz...”ler ne der cürmüme mahsus
Çığlıklarım yüzüm kırışığında

Titrek sarsıntıyla uzat koyuver
Yokluklardan yorgan topraktan peçe
Aşktır keşke’lerim dinle duyuver
Ot biter mezarım genişledikçe

Ömer Ekinci Micingirt

________________________________

Çok Düşün
.
Daha var deyip sanmayın uzun
Söndürürler evin ışıklarını
Atarlar çukura sessiz upuzun
Dağıtılırlar helva kaşıklarını

Rüyayı çok düşün ve düşlerini
Toprağa çevirir gülüşlerini
"Nazar ber kadem"le bakışlarını
Ölmeden ölürler hak âşıkları

Ömer Ekinci Micingirt

_______________________________

Ardımdan Gelmesin

Öteki âlemi fikrîden dosttur
İnşallah bu günler sabrıyla kârım
Evveli bir oyun sonu paydostur
Ömrü tamamlarım sözlerim yarım

Ehl-i dalalete ses etmem sesi
Lezzetler yırtılır ân gelir her ân
Ebed derinliği sabrın nefesi
Kefeni unutmuş tepemde duran

Nice çirkinlikler çirkinler gördüm
Adeta sıyrılmış izandan çoğu
Bağırdım bağırdım bağırdım durdum
Ahbap akrabalar ölüm soğuğu

Malayani şeyler bilmem ki niye
Aklımda başka şey içimde sızı
Usulca bakarım utansın diye
Hiç bir şey kâr etmez izzet hırsızı

Ömer menziline akan bir nehir
İhtiyar mevsimler hicran vakitler
Hamitlere taşır beni bu şehir
Ardımdan gelmesin riyakâr itler

Ömer Ekinci Micingirt 
__________________________

Desiseler
.
Ebed aşka dair mahşer sabahı
Azap darağacı kimine düğün
Kahrolsun rençberlik alırsan âhı
Kalanlara sevinç müjde öldüğün
.
Düşün dur be adam kim neden niçin
Nefsin desiseler tütsüler yine
Fikreyle unutma rahmeti için
Artık yazık etme ahiretine
.
Vallâhi billahi yoktur imtiyaz
Berzaha gelmeden putunu yıktır
Genç ihtiyar kadın siyah ve beyaz
Mevt “Her nefis ölümü tadacaktır”
.
Ömer Ekinci Micingirt

____________________________

Toprak Mezar
.
Şu dünya sabit mi hep baki sandık
Yazı yaz değildir yalan baharı
İhtiras zamanlar yer yer uyandık
Bir ömrü uçurdu nefsin rüzgârı

Uyandık zannımca uyku çağında
Bir rüya bir uyku oyuncağında
Oynarız ecelin salıncağında
Mermersiz isterim sessiz diyârı 

Şiirler bırakır nesirlerimle
Patiska isterim alın terimle
Toprağa yaslayın hüzünlerimle
Sessizce terk edin toprak mezarı

Ömer Ekinci Micingirt

______________________________________

O Günü Düşün

Gönülleri tahrip vesile âha
Kabir kapısında ne acı paha
Bir nefeslik kadar ömrün berzaha
Berzahı unutmak senin çöküşün
Aklın başındaysa o günü düşün

O gün kaçışırlar etrafın saran
Saadet ebedi eyleme viran
Tevbe et af dile dolmadan süren
Gider şan şöhretin kalmayacak ün
Aklın başındaysa o günü düşün

Sonsuzluk muştusu akletmek ânı
Visal kapısında aşkın harmanı
Ölmeden ölmektir ruhun dermanı
Cennete sevkiyat ölümsüz düğün
Aklın başındaysa o günü düşün

Sırat-ı müstakim açık ve nettir
İfrat ve tefritler ağulu settir
Kuvvetin izzeti sulh adalettir
Hasadın mahsulün ne varsa bu gün
Aklın başındaysa o günü düşün

Er kişi kim olâ kimler köle hür
Ruhun sükût eder üstün örtülür
Mahşer mizân hesap cürmün tartılır
Şeksiz ve şüphesiz sorgulanır dün
Aklın başındaysa o günü düşün

Madem ölüm haktır hak olsun niyet
Ubudiyet nedir ne bu zihniyet
Ölüm yokluk değil diyorsan şâyet
Vicdanı ahlâkı eyleme sürgün
Aklın başındaysa o günü düşün

Hayat-ı bakiye vuslata gebe
Faniden bakiye kalmaz engebe
Sevgiliye yakar sarıl sebebe
Sıratı müstâkim mi yürüyüşün
Aklın başındaysa o günü düşün

Hesabın dehşeti ve ecel teri
Varlıklar yokluklar kimin eseri
Düşünmek nimettir düşün serseri
O günü dert etmek akletmek işin 
Aklın başındaysa o günü düşün

Ömer Ekinci Micingirt

___________________________________

İki Yaş

İmân tâze tutar yaşlı nefesi
Lütuf başım üstü secde dizime
Mezar kabul etmez öyle herkesi
Kimse bakmaz olur o gün yüzüme

Çürür uzuvlarım sen üzülürsün
Hüzün toprağı at alın yazıma
Eğil ruhuma de artık sen hürsün
İki yaş bırak git kefen bezime

Ömer Ekinci Micingirt
____________________________________

Vasiyet

Mevsimi gelince emri ilahî
Bir çınar dibinde duâya sarın
Samimi dokunuş olmasa dahi
Nağme-i ezkârla gül-zara verin

Düşündüm toz gibi zamansızlık ben
Fırtınalar kopar var hele derken
Köyüme çevirin çekip giderken
Sebepler sormayın nâzara verin

Dehşetli sarsıntı deli feryadı
Taşıdığım ruhtu adalet adı
En kara gün belki öper sıratı
Beklenen düğünse Hızır’a verin

Beraber yanyana saf saf upuzun
Yaz kış kucağına atın sonsuzun
Üç ihlas fatiha birazda süzün
İbretle seyredin mezara verin

Ömer Ekinci Micingirt

____________________________________


Düştü Düşüme

Secde yanağından öperken hazla 
Gülün gözyaşları düştü düşüme
Utangaç yakarış körpe niyâzla
Hâlin gözyaşları düştü düşüme

Uzun kavuşmalar yazayım derken
Sözü barzunumda süzeyim derken
Ve en ön saflarda hizayım derken
Ölüm gözyaşları düştü düşüme

Ömer Ekinci Micingirt
_____________________________________

Mezar Taşımı

Çamurdan yapsalar mezar taşımı 
Seninle yan yana hemen iç içe 
Gözlerim çukurda dönsem başımı 
Sessizce ağlaşsak gelsen her gece

Olur mu bilmem ki yaşlar bahtiyar 
Belki de serinden gelir tatlı ses 
Cennetten bahçemi yoksa o diyâr 
Baksana gidiyor sırayla herkes

Millet mi uykuda ben mi serseri 
Gel haydi gel haydi sesler duyulur 
Beşikten mezara yaktım eseri 
Vah titrek vücudum nere koyulur

Ömer Ekinci Micingirt
_____________________________________________


Mezar


Duygularım sarsıyor, yaşam yitik sancılı
Baktım baktım terk etti dostları kaldı mezar
Musalla ıssız mahzun, ağır hüznü ürkütür
Vedalaşma yok serde ayrılık güden mezar

Burkuntular ruhuma derbeder beden mezar
Doymaz mısın cesetten, bu açlık neden mezar
Nice koç yiğitleri yurdundan eden mezar
Anladım ki her şey boş, gelmiyor giden mezar

Kime cennet bahçesi, ibreti yaydın mezar
Cehenneme çukur kim, cürümler soydun mezar
Gassal anı almadan kalbe havf koydun mezar
Açtım bağrım recaya, kefen kaç beden mezar

Pierloti-11.06. 2005

Ömer Ekinci Micingirt
______________________________________

Gibiyim Sanki

Hemen başucumda Hamitler varken 
Bir başka mezara tabiyim sanki 
Hayat ırmağında yüzüp giderken 
Karakış zemheri tipiyim sanki

Ruhum Fırat gibi sokaklar hissiz 
Beynim velveleyle boğuşur sessiz 
Öksüz çocuk gibi kimsiz kimsesiz
Ben hâlâ sabiyim, sabiyim sanki

Acılar büyüyor yağar rahmeti 
Yazarsam çok kaçar şiirin atı
Müptelayım divan edebiyatı
Divansız yaşayan Nebi’yim sanki

İzaha ne hacet yazdım halimi 
Sabır kıvranıyor tuttu elimi
Kaypaklar tutamaz Hakk’ın yolunu 
Bu günler kendimde gibiyim sanki

Ömer Ekinci Micingirt

________________________________


Ağlamayın Arkamdan

kanatlarım ağır ağır düşerken 
ümit korku can havliyle pür edep 
ölüm korkusu ve kokusu 
yüzüm sapsarı ara ara ter döker
elinizi elime dokundurun yavaşça ve yasinle 
baş yastıkta nasipse 
usul usul sönerken azar azar sessizce 
ağlamayın peşimden hem size ne oluyor 
vefamı dediniz hadi ordan 
merteklerdir dostlarım 
yapayalnız kimsesiz 
tipi boran olsada namazıma geliniz 
mezara olmasa da 
geliniz namazıma

ağlamayın sakın ha toprağımı atarken 
rahmetliyi severdim yok yok daha dün konuşmuştuk 
duyunca çok şaşırdım 
istemem ben istemem boş lakırdı 
sessiz sessiz derinden bir fatiha sal yeter
ademoğlu çağırın mahallede var mı ki 
lâkin yapayalnızım sitemim zorumdandır 
bir elimde cürümler diğerini sormayın
günahlar günahlar günahlar

tövbem var gözyaşımla tek hasadım bu işte 
gözyaşıma sığındım tövbeyi siper ettim 
yaşım var abi yaşım yedi düvele bedel 
hem size ne oluyor ağlamayın peşimden 
dönün bakın çevreme komşularım ölüler 
sizin komşular kimdir vâh yaşayan ölüler
yıkayın bir solukta samimi pazarlıksız 
yetiş hoca efendi tez yetiş 
helâllik al ne olur 
helal olsun helal olsun helal olsun

istemem çiçekleri susturun alkışları 
ben fatiha isterim titreyerek damardan 
hem masrafta bedava 
kalakaldım baş başa merteklerin altında 
aman Allah’ım aman başladı zor zemheri
çözüldü prangalar korkularla iç içe
ıslandı kefen bezim 
siz helvamı yiyorken ben amelle yüz yüze 
çaresiz çaresiz çaresiz

ve bir yiğit yetişti Semerkand illerinden 
kocaman elleriyle sihirli gözleriyle 
sardı beni bir neşe esrarlı bakışıyla 
derken dilim açıldı kefenim büyülendi 
ümidim şaha kalktı suspus oldu endişe 
kurtuldum gariplikten her taraf gül bahçesi 
susun artık terk edin mezarımı sessizce
ben fatiha isterim okuyun bir solukta 
ayrılırken ne olur ağlamayın peşimden
ağlamayın peşimden
ağlamayın

Ömer Ekinci Micingirt

___________________________________

Ayrılırken

Gerçeğin ıslığı konu pek derin 
Dönüş bileti var sanki fakirin 
Bir hoş sâda kulun tek zenginliği 
İster râhmet deyin ister hep yerin

Çınar altı olsa rahat ve serin 
Eli yüzü düzgün selamlar verin 
Sessiz haykırıştır ruh dinginliği 
Ara sıra bir fatiha gönderin

Bir miktarda elbet başımda durun 
Ayakta durmayın lütfen oturun 
Sessiz sevdalardır aşk enginliği 
Ayrılırken selamımı götürün

Ömer Ekinci Micingirt

______________________________

Yolcu
Gözsüzlere sultanlıkta ne var ki
Kulluk denen zirveleri aşta git 
Sır dağından öyle hisse çıkar ki
Sular gibi yatağına düşte git

Tüm mahlûkat Süleyman’ı sormadan 
Son nefesin kucağına girmeden
Bulutları rüzgârları yormadan
Yağmur gibi yamaçlardan taşta git

Ak ve kara bilir misin beyazı
Riyâ ile harmanlama niyâzı
Karakışın inadına bu yazı
İlkbaharın en başında başta git

Zevk-i safa genlerimiz plazma
Toprak biziz biz toprağız dur kızma 
Birkaç mertek bir beyaz bez bir kazma
Tak tasmayı at eşyayı boşta git

Ağa değil paşa değil bey değil
Bu saklanıp satılacak şey değil
Istırabın musikisi ney değil
O kutlu ses okunmadan beşte git

Belki mecnun gibi aşktır bu şiir
Rahmet vadileri bire bin verir
Gözyaşlarım zemheride yeşerir
İstersen sen çöl kokulu kışta git

Gurur kibir tekmilini yıkıp git
Ağla biraz ciğerparen bakıp git
Nasûh giyin tevbe süslen çıkıp git
Yükün ağır taşıyacak yaşta git

Nedir bilmem pâye nişan endaze
Gülüm hüznü yüreğimde taptaze 
Ruhum sarar semâvi bir firûze 
Sonsuzluğun sofrasına koşta git

Ömer Ekinci Micingirt


______________________________

Ölüm

Sanduka içinde tükenişler var 
Son demin bağrında yazgılar ağlar 
Ecelle yoğrulmuş vuslatı arar 
Vuslattır terhistir hasrettir ölüm 
Sarsılış tükeniş nusrettir ölüm

Ölümün kokusu yalnızlıkta var 
Hüznün yaprakları bambaşka diyâr 
Nereye kaçayım tabut ben efkâr 
Vuslattır terhistir hasrettir ölüm 
Tını ağlaması kesrettir ölüm

Musâlla kanatıp kazanları yak 
Döndüm susuşlara baktım korkarak 
Ben başka söylerim başka el ayak 
Vuslattır terhistir hasrettir ölüm 
Hüznün gölgeleri ismettir ölüm

Derin kuyulara cürümler girdi 
Hesap ve ürperti ruhumu gerdi 
Gövdemi elleyip toprağa verdi 
Kimine terhistir hasrettir ölüm 
Vuslattır vuslattır vuslattır ölüm

Ömer Ekinci Micingirt
_______________________________

Gurbette Ölüm

Şu gurbette ölüm ne kadar acı
O anki hissiyat dağı çınlatır
Çehremi sarıyor duygu kıskacı
Gâh siyah kuşatır gâh aydınlatır

Bir garip insancık aşılmaz diyâr 
Her taraf sırf tümsek başlar fırtına
Geceye dağılır bendeki efkâr 
Dur fâni yazılır dağın sırtına

Şimdi zamanı mı söyle be adam
Geriye dönülmez susmuş besbelli
Gözleri gözümde duymuyor madem
Sıkıca tutayım elimde eli

Ömer Ekinci Micingirt
________________________________

Gevenli

Ölürsem hasretle sılâdan ırak
Yüzümü çevirin o köye doğru
Sonsuzluk yoluna olâ son durak
Özümü çevirin o köye doğru

Hasret türküleri alev ataştan
Gurbet sancıları başladı baştan
Kara zemheriyim en kara kıştan
Sızımı çevirin o köye doğru

Bayramlar sararken pek fark etmedi
Vakit elli oldu yaş kırk etmedi
Acı çözülmeler yön çark etmedi
Dizimi çevirin o köye doğru

Asfaltlar kuşatıp boşluk sürüyor
Bu kentin sapanı kışlık sürüyor
İçimde bir başka hoşluk sürüyor
Hazzımı çevirin o köye doğru

Bu şiir belkide bir batık gemi
Nerede amcalar yok efendemi
Sözcükler çekiyor köye gölgemi
Sözümü çevirin o köye doğru

Gevenli bağrına atın bu cânı
Uçurumlar saklar ısıtır beni
Gözlerim gülümser öper o ânı
Gözümü çevirin o köye doğru

O köy ki micingirt hasretin bendi
Sessiz bekleyişim bitti tükendi
Döktüm şiirlere bir deli dendi
Va’zımı çevirin o köye doğru

Ömer Ekinci Micingirt
_______________________________


Kıyamet

”Ne zaman kopacak ” dedi kıyamet
Senin kıyametin son nefesindir
Sana ne kardeşim kopar kıyamet
Ölüm yakın sana ve de kesindir

Günah tarlasında isyan yıllarca
Harca bakalım sen fütursuz harca
Deccal gelir deyip bekle aylarca
Azrâil gelince son nefesindir

Düşün kıyameti yaslan imâna
Bu ne perişanlık gadretme cana
Sarıl istiğfara sarıl Kuran’a
Ümit soluğundur tevbe sesindir

Ömer Ekinci Micingirt
----------------------------------------------


 

______________________________________

Sessiz Mekân

O sessiz mekânda kimler durdular
Kimler tökezliyor düşündüm tek tek
Sessizliği bozdu arsız ordular
Sandım yalan gibi gelip geçecek

Taşarak daraldım ihsan ne demek
Bilmem ki ben neyim ben nasıl insan
Var mı babayiğit durun diyecek
Ne söylesem ben boş verene ayan

Ömer Ekinci Micingirt

______________________

Girme

Öpüp mevsimleri yakarış bırak
Hüznü harap edip batağa girme
Mana dehlizleri muntazam sokak
Enginlikler sarkıt alçağa girme

Sözcüklerle ürpert lafz tenimizi
Gül koy dudağına misvağa girme
Şehvete sınatma bedenimizi
Hevaya yontturup durağa girme

İmgeler türetip detayı bırak
Ruhu neşidele yaprağa girme
Yıka gözlerini sal ıslanarak
Kısır ağızlara uyağa girme

Söze ihram yağdır berrak dupduru
Aşkı sulamayan ırmağa girme
Heceleri ağart gözümün nuru
Duasız vakitte yatağa girme

Sıkılgan ol mahcup erdemdir bence
Toprağın altı var sol sağa girme
Bir gün mutlak o gün, o gün gelince
Teni ıslatmadan toprağa girme

Ömer Ekinci Micingirt


Günü Kesin Olan Bir Gerçektir

Dünyanın geçici değerlerine sahip olmayı kendisi için yeterli gören insanlar, gerçeklerden çeşitli yöntemlerle kaçarlar. Ölüm tüm gerçekliği ile yanı başlarında iken bunu gözardı eder, yeniden dirilecekleri günü de unutmaya çalışırlar. Bunları düşünmemek kendilerince bir kaçış yöntemidir. Böylelikle insanlar Allah\’a olan yükümlülüklerini akıllarına getirmeyerek, yalnızca kendi tutkularına göre yaşayabileceklerini zannederler. Oysa kıyamet günü kesin bir gerçektir. Bu gerçek Kuran\’la bildirilmiştir.

Herşeyin tesadüf olabileceği bahanesi ile Allah\’ı inkar edenler, tüm dengeleri altüst eden bu muazzam olaylar karşısında tesadüflerin değil, yalnızca Allah\’ın hükmünün geçerli olduğunu anlayacaklardır. Allah kıyamet anında gerçekleşecek olaylarla ilgili olarak Kuran\’da şöyle haber vermektedir:

De ki: "Göklerde ve yerde olanlar kimindir?" De ki: "Allah\’ındır." O, rahmeti kendi üzerine yazdı. Sizi kendisinde şüphe olmayan kıyamet gününde elbette toplayacaktır. Nefislerini hüsrana uğratanlar, işte onlar inanmayanlardır. (Enam Suresi, 12)

Artık Sura tek bir üfürülüşle üfürüleceği, yeryüzü ve dağlar yerlerinden oynatılıp kaldırılacağı, ardından tek bir çarpma ile birbirlerine çarpılıp parça parça olacağı zaman. İşte o gün, vakıa (bir gerçek olan kıyamet) artık vuku bulmuş (gerçekleşmiş)tur. (Hakka Suresi, 13-15)
Kıyamet Günü Belirlenmiş Bir Vakittir

Allah, büyük bir düzen içinde yarattığı yaşamı, bilemediğimiz bir vakitte tüm düzeniyle birlikte sona erdirecektir. Bu kapanıştan şüphe etmeyi veya buna inanmamayı insanların büyük bir çoğunluğu makul karşılıyor ve bu nedenle inkarı tercih ediyor olabilirler. Ancak tarifi yapılan bu son gün, inkarcılar için oldukça zorlu, ürkütücü bir gün olacaktır. Bu nedenle inanmayarak olacakları beklemek yerine, varlığından şüphe duymadan kıyamet gününe iman etmek, insanı kendisi için çok daha olumlu ve kazançlı bir sonuca götürecektir. Zira dünyada harcadığı çabaların "boş bir çaba" olduğunu kıyamet saati ile anlayan bir insanın pişmanlığı, tarifi oldukça zor, çok şiddetli bir pişmanlıktır. Bir ayette Allah şöyle buyurur:

Ancak o, \’herşeyi batırıp gömen büyük-felaket\’ (kıyamet) geldiği zaman. O gün, insan, neye çaba harcadığını düşünüp-anlar. (Nazi\’at Suresi, 34-35)
______________________________________________________

Dünya yolcu yol rüya, birkaç lokma birkaç tur,
Hayatta iken ölmek, insanlara mahsustur.

                                                      Micingirt



İletişim: micingirt@hotmail.com
Yorumlar - Yorum Yaz