Ölümü düşünüp, Ölenlere rahmet okurken; "Bir gün bende öleceğim!.." idrak ve ibret nazarıyla tefekkür yapabilenlere selâm olsun. Kabir, ahiret, haşir, sırat, cehennem hesap gibi dehşetli bir imtihanı unutmayanlara selâm olsun. Ne mutlu herdaim kalbi makbere raptedebilen tefekkür ehli bahtiyarlara.

       

       

       

       Deprem Bölgesinde Mezarlık

_________________________________

Sıdk

Arkandan dönüp bakmaz makam mansıp rumuzun
Ölümsüzlük pek hoştur kalbidir ruhumuzun
Duvağına kabrimin vefa renkli gül gerek
Toprak atıp sıdk ile terk eyleyin gülerek

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________


_________________________________

Akıbet

Ve gün gelir götürürler evine
Er odur ki musâllada sevine
Sâla va’zın tükendiği hay hayda
Dünya sana kucak açsa ne fayda

Derin sükût çöker yolun başında
İsmin fâni yazar mezar taşında
Komşuların sakin ürkek ve sessiz
Ölüm akledene aşk nihayetsiz

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Raiciun

Dinle beni oğlum Mehmet
Dosdoğru y/ol eyle kamet
Sâlih amel istikâmet
Cennetin olsun feci gün
“İnnâ ileyhi raciun”

Aklet ki öpsün terini
İman hakikatlerini
Tevbe et yıka kirini
Tesadüf değil feci gün
“İnnâ ileyhi raciun”

Tüm renklere eşit tek tek
Hürmet ve merhamet gerek
Budur temiz asil yürek
Yürek gerek o feci feci gün
“İnnâ ileyhi raciun”

Mısralar virane zar zar
Bilmem ki daha ne kadar
Gâh nevbahar gâh sonbahar
Havf reca hây, ey feci gün
“İnnâ ileyhi raciun”

Mazluma harca varını
Unutma dünü yarını
Merhamet yoksunlarını
Dehşetle bekler feci gün
“İnnâ ileyhi raciun”

Yok, bunun başka izahı
Mizân hakikat vallâhi
Hak yol rıza-i İlâhî
Gayrısı dehşet feci gün
“İnnâ ileyhi raciun”

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Kabristan beşiğin p/eşidir gardaş;
İnsan ölmez, ölen nâşıdır gardaş.

[Micingirt]

_________________________________

Aşk Türküsü

Bu dünya bir kardan çardak
Ne dem olur ne de bardak
Yalan dolan gam kasavet
Otur da bir aynaya bak

Gele gider konan göçer
Herkes tek elekten geçer
Ansızın gelince davet
Kimler gelip kefen biçer

Fayda vermez mansıp malın
Söz edemez arzuhâlin
Hoş sedaysa ömrün şayet
Aşk türküsü mahcemalin

Ölüm vuslat ölüm hoştur
Ölüm titrek uçan kuştur
Ölüm meyyite son ayet
Hesap dehşet pek yokuştur

Bu dünya bir kardan çardak
Ne dem olur ne de bardak
Yalan dolan gam kasavet
Otur da bir aynaya bak

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________


Ölüm ertesinde müjdeler vardır,
Farkına varanlar pek bahtiyardır.

Micingirt

_________________________________

Mizan

Kul hakkı nâr ins mahlûklar görecek
Hüküm belli tek başına varacak
Musallada titriyorken cenaze
Gassal gülüp gül kokusu sürecek

Ve ardından kefenini dürecek
Eş ve dostlar terk edecek tek tek tek
Musallada titriyorken cenaze
Gassal gülüp gül kokusu sürecek

Mevt tufanı zeval teni saracak
Münker Nekir kabristanı sarsacak
Musallada titriyorken cenaze
Gassal gülüp gül kokusu sürecek

Mezaristan böceklere verecek
Helâk dehşet Kahhâr hesap soracak
Musallada titriyorken cenaze
Gassal gülüp gül kokusu sürecek

Zebaniler başucunda duracak
Gadab bilmez deccalları gerecek
Musallada titriyorken cenaze
Gassal gülüp gül kokusu sürecek

Hak hakikat nizamını kuracak
Şer tayfası cehenneme girecek
Musallada titriyorken cenaze
Gassal gülüp gül kokusu sürecek

Zulmet ehli azap gazap nâr ocak
Koç yiğitler bıyıkları buracak
Musallada titriyorken cenaze
Gassal gülüp gül kokusu sürecek

Mazlum kendi cennetini örecek
Selam verip tebessümle girecek
Musallada titriyorken cenaze
Gassal gülüp gül kokusu sürecek

Muttakiler saadet-i derecek
Ve hiçlikten sonsuzluğa erecek
Musallada titriyorken cenaze
Gassal gülüp gül kokusu sürecek

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

ölüm

Hüznüm mehtap aydınlığı
Bulut gibi tahammülüm
Ruhum sabrın hıçkırığı
İnşirah paresi ölüm

Ölüm gözyaşını siler
Ölüm serinletir güler
Ölüm dirilere gelir
Bahtsızın verâsı ölüm

Günbatımı ölüm sesin
Yer yer ürkek kalbimdesin
Yoruldun mu neredesin
Gönlümün Hira’sı ölüm

Ölüm gelir alır birden
Alır gider bu şehirden
Anadan sıladan yârdan
Âdemin mirası ölüm

Ömer Ekinci Micingirt


_________________________________

Mermer

Toprak yeter mezarların üstüne
Helâl yoksa altı nedir üstü ne
Mermer soğuk hasenât giy üstüne
Mizân bakmaz Karunların büstüne

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Bir mezar kazınız, bembeyaz kardan;
Gitmek istiyorum ben buralardan.

[Micingirt]

_________________________________

Seviyorum

Yolculuğum muamma
Yolumu seviyorum
Yaşamak güzel amma
Ölümü seviyorum

Ölüm rahmet kapısı
Ebediyet tapusu
Zalimlerin mahpusu
Ölümü seviyorum

Ölüm canan ölüm yâr
Aşk saadet onda var
Gelir çığlığım duyar
Ölümü seviyorum

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Tefekkür-i Mevt

Sülüs terhis gelir hep aynı yerde
Makam rütbe mansıp denk olur “er”de
Cürümler dökülür açılır perde
“Tefekkür-i mevt” âh, bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Vefât eden zâta öldü diyoruz
Bize ne oluyor düşünmüyoruz
Ölüm lisân-ı hâl, nasihat vaaz
“Tefekkür-i mevt” âh, bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Oyun yolcu gölge mezar ve beşik
Mezardan sonrası mahşere eşik
Mahşeri dert etmez diyemem eşek
“Tefekkür-i mevt” âh, bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Hakkı hicveyleyip dolanıverdim
Yönsüz adamlardan bulanıverdim
Sabrın masatında bileniverdim
“Tefekkür-i mevt” âh, bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Maksadın kulluksa ötesi hâşa
Gönlüne tefekkür gözlerin yaşa
Alıştır kardeşim gülmeyi boşa
“Tefekkür-i mevt” âh, bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Ahlaka koşunuz…mevt özetidir
Kime“Şeb-i Arûs” çeyiz setidir
Ölüm her kişinin kıyametidir
“Tefekkür-i mevt” âh, bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Mizanı ne bilir yolu ne anlar
Beden dili ile gönül yıkanlar
“İnnemel mü’minûne ıhvetün.” yâr
“Tefekkür-i mevt” âh, bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Söze müptelayım dilim biçare
Öğrendim sükûtu ama ne çare
Sorsam titrek sesle dosta ağyâra
“Tefekkür-i mevt” âh, bilmem ne yazsam
Mısralar içine mezar mı kazsam

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Bir Fatiha Uzunluğunda

Kapitalist dindarlar etrafım sarmış
İbretten emare yok
Musallaya bakan da yok

Akraba-i taallûkat gözlerimin önünde
Geçiyor teker teker
Mal varlıklarını tefsir ediyorlar
Helva niyetine pideleri yutarken

Üzüntü yüz ifadelerine uğramamış
Uğramış gibi yapma içgüdüsünde
Kapitalist dindarlar etrafım sarmış

Koronaya sesleniyorum
Varlığın şamarını yedirten koronaya
Kapitalist dindarlar etrafım sarmış

Oysa “Lezzetleri tahrip edip,
Acılaştıran ölümü çok zikrediniz!”
Buyurmamış mıydı şefkat abidesi

Beklentilerimi düşünüyorum
Titreyerek ümitle bir Fatiha uzunluğunda
Kapitalist dindarlar etrafım sarmış

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Ağlayacaksın

Gerçek hislerinle terki derince
Şekli ifşa edip ağlayacaksın
Kalb-i dudaklara zannın sorunca
Farkı fark eyleyip ağlayacaksın

Klasik ya her şey rüya düş idi
Görmez gayyaları zihnim üşüdü
Mânasız ifade neyin çeşidi
Sözü itekleyip ağlayacaksın

Eşarbı süs etme mor saçlarına
Nankörlük engebe miraçlarına
Şiir yorumlarsın sertaçlarına
Keşke zikreyleyip ağlayacaksın...

Şey olmak her şey mi ve gelip gider
Gayesi ney olan ney çalıp gider
Hevası hep olan aldanıp gider
Zaafın yoklayıp ağlayacaksın

Nedir yolcu arzu emel niyetin
Ebedi ömrü mü vermek diyetin
Varlığın yokluğun hüsnüniyetin
Bir gün terk eyleyip ağlayacaksın

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Kuru Çiçekler

Selvi bakadurur süzer bulutlar
Gözyaşı dökmeyin bende zaten var
İbriği bırakıp geçin sağıma
Kuru çiçekler dikin toprağıma

Peşinden fatiha her dem gerekir
Ölüm duvarına erdem gerekir
Erdem fazilettir erdem din iman
Anlattım kavlince duyun müslüman

Dilim tutuk benim kalemim esir
Dilde muharebe kefende tesir
Elli beş yıl bu gün bir hiçmiş meğer
Bilmem belki nasip şarabı kevser
Ömer Ekinci Micingirt


_________________________________

Ümit

Bir katre gözyaşı bir dua yâda
Mai bulut gibi gözlerimi tut
Hangi nehir akmaz akan dünyada
İnilmez merdiven nerede mevcut

Yorgun günlerimi aldım elime
Tekrarı yok ömrün baktım hâlime
Cürümde muttasıl yazık dilime
Acı içindeyim gel beni uyut

Şiirler hüznümdür mevsim çok serin
Sonun telaşesi mevzu pek derin
Su gibi içtiğim yazı kaderin
Emriyle kuşatmış korku ve ümit

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Yolcu

Beşikten mezara olur mu 0’nsuz
Ecelim ensemde emelim sonsuz
Ki azık gerekir madem yolcuyuz
Aniden koyarlar kefene cansız

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Unutmayalım

Dostluk sulayalım yâr’in bağında
Sevgi büyütelim salıncağında
Husumet kin nedir edep yayalım
Toprağın altı var unutmayalım

Dünya kardeşliği ötesi de var
Güzel ahlak ile kalpler parıldar
Neyse kardeşliğe sebep yayalım
Toprağın altı var unutmayalım

Dosdoğru fıtratı dili ve hâli
Kardeşlik olmalı kulun hayâli
İrşad samimiyet ve hep yayalım
Toprağın altı var unutmayalım

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Yokluk Vâkti

Sarhoş uyanığı yirmi dört saat
Dahası herkese açılmıyor ki
İmgeler okşuyor mısra nihâyet
Zehirli zamanlar içilmiyor ki

Zihnim savruluyor ne yazsam irsî
Ölümler taşıyor kör saltanattan
Kışlığa yatırdım ölümle hırsı
Hırs ölüm bende mi yoksa fıtrattan

Elliye yaklaştım tarihe kırktan
Sabır taşlarımı bitirmişim hem
Bıçak emiyorum susuz çıkrıktan
Mavzerden dert kardım hançerden merhem

Deli serkeşliğim dem diyecekler
Yeşil frengili duygu aşk yürek
Sorunca upuzun kim diyecekler
Kiminde bir kazma kimine kürek

Yetiş bir kazma vur dinle âh işit
Şiirlerim hüzzâm sarar mı şehir
Mısralara yaslan devrilmeden git
Yokluk vakti ateş kusar bu şehir

Benzim gökkuşağı gözlerimde sis
Kitap yazdım "siz hiç ay ışığında..."
“Gören Göz...”ler ne der cürmüme mahsus
Çığlıklarım yüzüm kırışığında

Titrek sarsıntıyla uzat koyuver
Yokluklardan yorgan topraktan peçe
Aşktır keşke’lerim dinle duyuver
Ot biter mezarım genişledikçe

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Çok Düşün

Daha var deyip sanmayın uzun
Söndürürler evin ışıklarını
Atarlar çukura sessiz upuzun
Dağıtılırlar helva kaşıklarını

Rüyayı çok düşün ve düşlerini
Toprağa çevirir gülüşlerini
"Nazar ber kadem"le bakışlarını
Ölmeden ölürler hak âşıkları

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Ardımdan Gelmesin

Öteki âlemi fikrîden dosttur
İnşallah bu günler sabrıyla kârım
Evveli bir oyun sonu paydostur
Ömrü tamamlarım sözlerim yarım

Ehl-i dalalete ses etmem sesi
Lezzetler yırtılır ân gelir her ân
Ebed derinliği sabrın nefesi
Kefeni unutmuş tepemde duran

Nice çirkinlikler çirkinler gördüm
Adeta sıyrılmış izandan çoğu
Bağırdım bağırdım bağırdım durdum
Ahbap akrabalar ölüm soğuğu

Malayani şeyler bilmem ki niye
Aklımda başka şey içimde sızı
Usulca bakarım utansın diye
Hiç bir şey kâr etmez izzet hırsızı

Ömer menziline akan bir nehir
İhtiyar mevsimler hicran vakitler
Hamitlere taşır beni bu şehir
Ardımdan gelmesin riyakâr itler

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Desiseler

Ebed aşka dair mahşer sabahı
Azap darağacı kimine düğün
Kahrolsun rençberlik alırsan âhı
Kalanlara sevinç müjde öldüğün

Düşün dur be adam kim neden niçin
Nefsin desiseler tütsüler yine
Fikreyle unutma rahmeti için
Artık yazık etme ahiretine

Vallâhi billahi yoktur imtiyaz
Berzaha gelmeden putunu yıktır
Genç ihtiyar kadın siyah ve beyaz
Mevt “Her nefis ölümü tadacaktır”

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Toprak Mezar

Şu dünya sabit mi hep baki sandık
Yazı yaz değildir yalan baharı
İhtiras zamanlar yer yer uyandık
Bir ömrü uçurdu nefsin rüzgârı

Uyandık zannımca uyku çağında
Bir rüya bir uyku oyuncağında
Oynarız ecelin salıncağında
Mermersiz isterim sessiz diyârı

Şiirler bırakır nesirlerimle
Patiska isterim alın terimle
Toprağa yaslayın hüzünlerimle
Sessizce terk edin toprak mezarı

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

O Günü Düşün

Gönülleri tahrip vesile âha
Kabir kapısında ne acı paha
Bir nefeslik kadar ömrün berzaha
Berzahı unutmak senin çöküşün
Aklın başındaysa o günü düşün

O gün kaçışırlar etrafın saran
Saadet ebedi eyleme viran
Tevbe et af dile dolmadan süren
Gider şan şöhretin kalmayacak ün
Aklın başındaysa o günü düşün

Sonsuzluk muştusu akletmek ânı
Visal kapısında aşkın harmanı
Ölmeden ölmektir ruhun dermanı
Cennete sevkiyat ölümsüz düğün
Aklın başındaysa o günü düşün

Sırat-ı müstakim açık ve nettir
İfrat ve tefritler ağulu settir
Kuvvetin izzeti sulh adalettir
Hasadın mahsulün ne varsa bu gün
Aklın başındaysa o günü düşün

Er kişi kim olâ kimler köle hür
Ruhun sükût eder üstün örtülür
Mahşer mizân hesap cürmün tartılır
Şeksiz ve şüphesiz sorgulanır dün
Aklın başındaysa o günü düşün

Madem ölüm haktır hak olsun niyet
Ubudiyet nedir ne bu zihniyet
Ölüm yokluk değil diyorsan şâyet
Vicdanı ahlâkı eyleme sürgün
Aklın başındaysa o günü düşün

Hayat-ı bakiye vuslata gebe
Faniden bakiye kalmaz engebe
Sevgiliye yakar sarıl sebebe
Sıratı müstâkim mi yürüyüşün
Aklın başındaysa o günü düşün

Hesabın dehşeti ve ecel teri
Varlıklar yokluklar kimin eseri
Düşünmek nimettir düşün serseri
O günü dert etmek akletmek işin
Aklın başındaysa o günü düşün

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

İki Yaş

İmân tâze tutar yaşlı nefesi
Lütuf başım üstü secde dizime
Mezar kabul etmez öyle herkesi
Kimse bakmaz olur o gün yüzüme

Çürür uzuvlarım sen üzülürsün
Hüzün toprağı at alın yazıma
Eğil ruhuma de artık sen hürsün
İki yaş bırak git kefen bezime

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Vasiyet

Mevsimi gelince emri ilahî
Bir çınar dibinde duâya sarın
Samimi dokunuş olmasa dahi
Nağme-i ezkârla gül-zara verin

Düşündüm toz gibi zamansızlık ben
Fırtınalar kopar var hele derken
Köyüme çevirin çekip giderken
Sebepler sormayın nâzara verin

Dehşetli sarsıntı deli feryadı
Taşıdığım ruhtu adalet adı
En kara gün belki öper sıratı
Beklenen düğünse Hızır’a verin

Beraber yanyana saf saf upuzun
Yaz kış kucağına atın sonsuzun
Üç ihlas fatiha birazda süzün
İbretle seyredin mezara verin

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Düştü Düşüme

Secde yanağından öperken hazla
Gülün gözyaşları düştü düşüme
Utangaç yakarış körpe niyâzla
Hâlin gözyaşları düştü düşüme

Uzun kavuşmalar yazayım derken
Sözü barzunumda süzeyim derken
Ve en ön saflarda hizayım derken
Ölüm gözyaşları düştü düşüme

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Mezar Taşımı

Çamurdan yapsalar mezar taşımı
Seninle yan yana hemen iç içe
Gözlerim çukurda dönsem başımı
Sessizce ağlaşsak gelsen her gece

Olur mu bilmem ki yaşlar bahtiyar
Belki de serinden gelir tatlı ses
Cennetten bahçemi yoksa o diyâr
Baksana gidiyor sırayla herkes

Millet mi uykuda ben mi serseri
Gel haydi gel haydi sesler duyulur
Beşikten mezara yaktım eseri
Vah titrek vücudum nere koyulur

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Mezar

Duygularım sarsıyor, yaşam yitik sancılı
Baktım baktım terk etti dostları kaldı mezar
Musalla ıssız mahzun, ağır hüznü ürkütür
Vedalaşma yok serde ayrılık güden mezar

Burkuntular ruhuma derbeder beden mezar
Doymaz mısın cesetten, bu açlık neden mezar
Nice koç yiğitleri yurdundan eden mezar
Anladım ki her şey boş, gelmiyor giden mezar

Kime cennet bahçesi, ibreti yaydın mezar
Cehenneme çukur kim, cürümler soydun mezar
Gassal anı almadan kalbe havf koydun mezar
Açtım bağrım recaya, kefen kaç beden mezar

Pierloti-11.06. 2005

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Gibiyim Sanki

Hemen başucumda Hamitler varken
Bir başka mezara tabiyim sanki
Hayat ırmağında yüzüp giderken
Karakış zemheri tipiyim sanki

Ruhum mehşer gibi sokaklar hissiz
Beynim velveleyle boğuşur sessiz
Öksüz çocuk gibi kimsiz kimsesiz
Ben hâlâ sabiyim, sabiyim sanki

Acılar büyüyor yağar rahmeti
Makbere koşuyor şiirin atı
Müptelayım matem edebiyatı
Divansız yaşayan Nebi’yim sanki

Ölüm püskürüyor yazdım hâlimi
Sabır kıvranıyor tuttu elimi
İsmime münhasır hakkın yolunu
Dert ettim kendimde gibiyim sanki

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Ağlamayın Arkamdan

kanatlarım ağır ağır düşerken
ümit korku can havliyle pür edep
ölüm korkusu ve kokusu yüzüm sapsarı
elinizi elime dokundurun yavaşça ve yasinle
baş yastıkta nasipse

usul usul sönerken azar azar sessizce
ağlamayın peşimden hem size ne oluyor
merteklerdir dostlarım yapayalnız kimsesiz
tipi boran olsa da namazıma geliniz
mezara olmasa da

ağlamayın sakın hâ toprağımı atarken
rahmetliyi severdim daha dün konuşmuştuk
duyunca çok şaşırdım istemem boş lakırdı
sessiz sessiz derinden bir fatiha sal yeter
lâkin yapayalnızım sitemim zorumdandır
günahlar günahlar günahlar

tövbem var gözyaşımla tek hasadım bu işte
gözyaşıma sığındım tövbeyi siper ettim
gözyaşım var gözyaşım yedi düvele bedel
hem size ne oluyor ağlamayın peşimden

mevki mansıp araba menkul borsa ve para
kesin artık ne olur dönün bakın çevreme
komşularım ölüler
sizin komşular kimler vâh yaşayan ölüler

yetiş hoca efendi tez yetiş kefenle bir solukta
helâllik al ne olur
helal olsun helal olsun helal olsun
istemem çiçekleri susturun alkışları
ben fatiha isterim titreyerek damardan
hem masrafta bedava

kalakaldım baş başa merteklerin altında
aman Allah’ım aman başladı zor zemheri
çözüldü prangalar terhis hesap iç içe
ıslandı patiskalar siz helvamı yiyorken
ben amelle yüz yüze çaresiz ve takatsiz

ve bir yiğit yetişti kalp ehli diyarından
kocaman elleri aşk sunan gözleriyle
sardı beni bir neşe esrarlı bakışıyla
derken dilim açıldı kefenim büyülendi
ümidim şaha kalktı suspus oldu endişe
kurtuldum gariplikten her taraf gül bahçesi

susun artık terk edin mezarımı sessizce
ben fatiha isterim okuyun bir solukta
ayrılırken ne olur ağlamayın peşimden

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Ayrılırken

Gerçeğin ıslığı konu pek derin
Dönüş bileti var sanki fakirin
Bir hoş sâda kulun tek zenginliği
İster râhmet deyin ister hep yerin

Çınar altı olsa rahat ve serin
Eli yüzü düzgün selamlar verin
Sessiz haykırıştır ruh dinginliği
Ara sıra bir fatiha gönderin

Bir miktarda elbet başımda durun
Ayakta durmayın lütfen oturun
Sessiz sevdalardır aşk enginliği
Ayrılırken selamımı götürün

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Yolcu

Gözsüzlere sultanlıkta ne var ki
Kulluk denen zirveleri aşta git
Sır dağından öyle hisse çıkar ki
Sular gibi yatağına düşte git

Tüm mahlûkat Süleyman’ı sormadan
Son nefesin kucağına girmeden
Bulutları rüzgârları yormadan
Yağmur gibi yamaçlardan taşta git

Ak ve kara bilir misin beyazı
Riyâ ile harmanlama niyâzı
Karakışın inadına bu yazı
İlkbaharın en başında başta git

Zevk-i safa genlerimiz plazma
Toprak biziz biz toprağız dur kızma
Birkaç mertek bir beyaz bez bir kazma
Tak tasmayı at eşyayı boşta git

Ağa değil paşa değil bey değil
Bu saklanıp satılacak şey değil
Istırabın musikisi ney değil
O kutlu ses okunmadan beşte git

Belki mecnun gibi aşktır bu şiir
Rahmet vadileri bire bin verir
Gözyaşlarım zemheride yeşerir
İstersen sen çöl kokulu kışta git

Gurur kibir tekmilini yıkıp git
Ağla biraz ciğerparen bakıp git
Nasûh giyin tevbe süslen çıkıp git
Yükün ağır taşıyacak yaşta git

Nedir bilmem pâye nişan endaze
Gülüm hüznü yüreğimde taptaze
Ruhum sarar semâvi bir firûze
Sonsuzluğun sofrasına koşta git

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Ölüm

Sanduka içinde tükenişler var
Son demin bağrında yazgılar ağlar
Ecelle yoğrulmuş vuslatı arar
Vuslattır terhistir hasrettir ölüm
Sarsılış tükeniş nusrettir ölüm

Ölümün kokusu yalnızlıkta var
Hüznün yaprakları bambaşka diyâr
Nereye kaçayım tabut ben efkâr
Vuslattır terhistir hasrettir ölüm
Tını ağlaması kesrettir ölüm

Musâlla kanatıp kazanları yak
Döndüm susuşlara baktım korkarak
Ben başka söylerim başka el ayak
Vuslattır terhistir hasrettir ölüm
Hüznün gölgeleri ismettir ölüm

Derin kuyulara cürümler girdi
Hesap ve ürperti ruhumu gerdi
Gövdemi elleyip toprağa verdi
Kimine terhistir hasrettir ölüm
Vuslattır vuslattır vuslattır ölüm

Ömer Ekinci Micingirt
_________________________________

Gurbette Ölüm

Şu gurbette ölüm ne kadar acı
O anki hissiyat dağı çınlatır
Çehremi sarıyor duygu kıskacı
Gâh siyah kuşatır gâh aydınlatır

Bir garip insancık aşılmaz diyâr
Her taraf sırf tümsek başlar fırtına
Geceye dağılır bendeki efkâr
Dur fâni yazılır dağın sırtına

Şimdi zamanı mı söyle be adam
Geriye dönülmez susmuş besbelli
Gözleri gözümde duymuyor madem
Sıkıca tutayım elimde eli

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Gevenli

Ölürsem hasretle sılâdan ırak
Yüzümü çevirin o köye doğru
Sonsuzluk yoluna olâ son durak
Özümü çevirin o köye doğru

Hasret türküleri alev ataştan
Gurbet sancıları başladı baştan
Kara zemheriyim en kara kıştan
Sızımı çevirin o köye doğru

Bayramlar sararken pek fark etmedi
Vakit elli oldu yaş kırk etmedi
Acı çözülmeler yön çark etmedi
Dizimi çevirin o köye doğru

Asfaltlar kuşatıp boşluk sürüyor
Bu kentin sapanı kışlık sürüyor
İçimde bir başka hoşluk sürüyor
Hazzımı çevirin o köye doğru

Bu şiir belkide bir batık gemi
Nerede amcalar yok efendemi
Sözcükler çekiyor köye gölgemi
Sözümü çevirin o köye doğru

Gevenli bağrına atın bu cânı
Uçurumlar saklar ısıtır beni
Gözlerim gülümser öper o ânı
Gözümü çevirin o köye doğru

O köy ki micingirt hasretin bendi
Sessiz bekleyişim bitti tükendi
Döktüm şiirlere bir deli dendi
Va’zımı çevirin o köye doğru

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Kıyamet

”Ne zaman kopacak ” dedi kıyamet
Senin kıyametin son nefesindir
Sana ne kardeşim kopar kıyamet
Ölüm yakın sana ve de kesindir

Günah tarlasında isyan yıllarca
Harca bakalım sen fütursuz harca
Deccal gelir deyip bekle aylarca
Azrail gelince son nefesindir

Düşün kıyameti yaslan imana
Bu ne perişanlık gadretme cana
Sarıl istiğfara sarıl Kuran’a
Ümit soluğundur tevbe sesindir

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Sessiz Mekân

O sessiz mekânda kimler durdular
Kimler tökezliyor düşündüm tek tek
Sessizliği bozdu arsız ordular
Sandım yalan gibi gelip geçecek

Taşarak daraldım ihsan ne demek
Bilmem ki ben neyim ben nasıl insan
Var mı babayiğit durun diyecek
Ne söylesem ben boş verene ayan

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Girme

Öpüp mevsimleri yakarış bırak
Hüznü harap edip batağa girme
Mana dehlizleri muntazam sokak
Enginlikler sarkıt alçağa girme

Sözcüklerle ürpert lafz tenimizi
Gül koy dudağına misvağa girme
Şehvete sınatma bedenimizi
Hevaya yontturup durağa girme

İmgeler türetip detayı bırak
Ruhu neşidele yaprağa girme
Yıka gözlerini sal ıslanarak
Kısır ağızlara uyağa girme

Söze ihram yağdır berrak dupduru
Aşkı sulamayan ırmağa girme
Heceleri ağart gözümün nuru
Duasız vakitte yatağa girme

Sıkılgan ol mahcup erdemdir bence
Toprağın altı var sol sağa girme
Bir gün mutlak o gün, o gün gelince
Teni ıslatmadan toprağa girme

Ömer Ekinci Micingirt

_________________________________

Günü Kesin Olan Bir Gerçek Dünyanın geçici değerlerine sahip olmayı kendisi için yeterli gören insanlar, gerçeklerden çeşitli yöntemlerle kaçarlar. Ölüm tüm gerçekliği ile yanı başlarında iken bunu gözardı eder, yeniden dirilecekleri günü de unutmaya çalışırlar. Bunları düşünmemek kendilerince bir kaçış yöntemidir. Böylelikle insanlar Allah\’a olan yükümlülüklerini akıllarına getirmeyerek, yalnızca kendi tutkularına göre yaşayabileceklerini zannederler. Oysa kıyamet günü kesin bir gerçektir. Bu gerçek Kuran\’la bildirilmiştir. Herşeyin tesadüf olabileceği bahanesi ile Allah\’ı inkar edenler, tüm dengeleri altüst eden bu muazzam olaylar karşısında tesadüflerin değil, yalnızca Allah\’ın hükmünün geçerli olduğunu anlayacaklardır. Allah kıyamet anında gerçekleşecek olaylarla ilgili olarak Kuran\’da şöyle haber vermektedir: De ki: "Göklerde ve yerde olanlar kimindir?" De ki: "Allah\’ındır." O, rahmeti kendi üzerine yazdı. Sizi kendisinde şüphe olmayan kıyamet gününde elbette toplayacaktır. Nefislerini hüsrana uğratanlar, işte onlar inanmayanlardır. (Enam Suresi, 12) Artık Sura tek bir üfürülüşle üfürüleceği, yeryüzü ve dağlar yerlerinden oynatılıp kaldırılacağı, ardından tek bir çarpma ile birbirlerine çarpılıp parça parça olacağı zaman. İşte o gün, vakıa (bir gerçek olan kıyamet) artık vuku bulmuş (gerçekleşmiş)tur. (Hakka Suresi, 13-15) Kıyamet Günü Belirlenmiş Bir Vakittir Allah, büyük bir düzen içinde yarattığı yaşamı, bilemediğimiz bir vakitte tüm düzeniyle birlikte sona erdirecektir. Bu kapanıştan şüphe etmeyi veya buna inanmamayı insanların büyük bir çoğunluğu makul karşılıyor ve bu nedenle inkarı tercih ediyor olabilirler. Ancak tarifi yapılan bu son gün, inkarcılar için oldukça zorlu, ürkütücü bir gün olacaktır. Bu nedenle inanmayarak olacakları beklemek yerine, varlığından şüphe duymadan kıyamet gününe iman etmek, insanı kendisi için çok daha olumlu ve kazançlı bir sonuca götürecektir. Zira dünyada harcadığı çabaların "boş bir çaba" olduğunu kıyamet saati ile anlayan bir insanın pişmanlığı, tarifi oldukça zor, çok şiddetli bir pişmanlıktır. Bir ayette Allah şöyle buyurur: Ancak o, \’herşeyi batırıp gömen büyük-felaket\’ (kıyamet) geldiği zaman. O gün, insan, neye çaba harcadığını düşünüp-anlar. (Nazi\’at Suresi, 34-35)

_____________________________________

Dünya yolcu yol rüya birkaç lokma birkaç tur,
Ölmeden ölebilmek insanlara mahsustur.

Micingirt



İletişim: micingirt@hotmail.com